سپندارمذگان یا جشن مزد گیران

ولنتاین نه فقط سپندارمذگان

به نام ایزد یکتا

در سالهای اخیر به دلیل گسترش شبکه های مختلب اطلاع رسانی بین قاره ای  و بین کشوری از قبیل شبکه های اینترنتی و شبکه های  گسترده ماهواره ای و............ دنیای اطراف ما کوچک و کوچک تر شده است.

این رویداد قرن بیستم کذشته از فواید مختلف و موثر ان،دارای معایبی می باشد،که می توان به عنوان مثال"نفوذ اداب و سنت های فرهنگ های مختلف به دیگر کشورها را نام برد.که متاسفانه کشور ایران زمین نیز با تاریخ کهن و باستانی خود از این رویداد جدا نبوده است.

ساکنان کشور باستانی ایران،در حدود 4500 سال پیش دارای عقاید،فرهنگ و اداب و رسومی بودند که در نوع خود بی نظیر است.برگذاری جشنها و بیشتر این ادابها و عقاید معرف ارزشهای انسانی و اعتقاد به اهوره مزدا،ایزد یکتادرهزاره سوم پیش از میلاد هستند.که در اینجا نمونه ای از انها را به اختصارمرور

می کنیم.

سپندارمذگان یا جشن مزد گیران=روز عشق در ایران باستان

سپندارمذگان"نام جشنی است که در روز سپندارمذ روز(روز پنجم)ماه سپندارمذ(اسفند) برگذار میگردید.ابوریحان بیرونی می نویسد:که این جشن ویژه زنان بوده است و در ان از شوهران خویش

هدیه دریافت می کردند. و از این رو ان را جشن مزدگیران نیز می خوانند.لازم به ذکر است که به پیشنهاد استاد پور داود*((پیشکام و بنیان گذار دانش اوستا شناسی در ایران))برای زنده کردن این جشن در هیاتی امروزی،این روز به نام (روز پرستار) اعلام شده بود.البته امروزه اخرین تلاشها

نیز شکست خورده و دیگر نامی از ان نیست؟؟

سپندارمذ که در اوستا ((سپند ارمیتی)) امده،مرکب است از دو جز سپنت"به معنی ورجاوند-ارمیتی"که معنی انرا اندیشه،بردباری،سازگاری و فروتنی نوشته اند.در اوستای نو"سپندارمذ نام

یکی از امشاسپندان است،که در گروه سه گانه امشاسپندان(سپندارمذ،خرداد،امرداد)جای دارد و از نمادهای مادر-خدائی اهوره مزدا به شمار می اید.این امشاسپند*بانو در جهان مینوی*نماد دوستداری،

بردباری و فروتنی اهوره مزدا و در جهان استومند*نگاهبان زمین،پاکی و باروری و سرسبزی ان است.او دختر اهوره مزدا.ایزد بانوی ابان(اردیسور اناهیتا)،دین* و اشی* از یاران و همکارن اویند.

ترومیتی"دیو ناخشنودی و خیره سری همستار(به معنی دشمن،مقابل) اوست.در گاهان یکی از بخش های شش گانه اوستا از امشاسپند بانو سپندارمذ به عنوان پرورش دهنده افریدگان یاد می شود و از طریق اوست که مردم برکت می یابند.پنجمین روز ماه و دوازدهمین ماه سال به نام این امشاسپند بانو است.گل بیدمشک را نیز ویژه او دانسته اند.

این ائین و جشن کهن گویای این مهم است که در 4500 سال پیش نیاکان و پیشینیان ما به ارزشهای انسانی معتقد بودند و به انها احترام می گذاشتند.این در حالی ست که ساکنان قاره امریکای کنونی و بیشتر نواحی اروپای امروزی در بدویت کامل می زیستند، هیچ گونه جامعه ای نداشته و توده های کوچک انسانی به صورت پراکنده در کوه ها، دشتها و برخی نیز در غارها زندگی میکردند.بدیهی ست در چنین محیطی قانون وجود نداشته،انسانها با خوی حیوانی خود زندگی می کردندو برای مرتفع

کردن نیازهای خود(جسمی،جنسی) بدون هیچ ممنوعیتی از کوتاه ترین راه استفاده می کردند ولو اینکه ان شخص هم خون خودشان باشد.دزدی،قتل، غارت و فحشا از عادتهای روزمره انان محسوب

مگردیده است. در قسمتی از کتاب خاطرات پرفسور حسابی در مقام تشکر از استاد خود انیشتین می نویسد"استاد:من افتخار می کنم که شاگرد دانشمند بزرگی چون شما هستم،،و در جواب استاد،نوشته اند"این طور نیست،من هستم که به انسانی چون شما افتخار می کنم.زمانی که در کشور شما دانشمندی همچون ابوریحان بیرونی زندگی می کرد،مردم کشور من در بدویت و یک زندگی نیمه حیوانی و وحشی می زیسته اند.

روز والنتاین عنوان جشنی است با مضمون بزرگداشت عشق، به تقلید از روز سپندارمذ ایران باستان،با سابقه ای حدود چند دهه،مربوط به کشورهای غربی.در مورد خواستگاه و ریشه به وجود امدن والنتاین روایات و داستانهای مختلفی موجود است که در یکی از شایع ترین انها امده است" زمانی که دو کشور در جنگ به سر میبردند،دولت وقت ازدواج سربازان جوان را ممنوع اعلام

می کند.در این میان کشیشی به نام پدر والتنیزه به صورت پنهانی مراسم ازدواج سربازان با همسران مورد علاقه اشان را انجام می داد.حکومت از عمل این پدر روحانی مطلع می شود.بعد از دستگیری،ایشان در دادگاهی به جرم نقض قانون محکوم به اعدام می شوند.از ان به بعد سال روز مرگ والتنیزه را روز عشق یا همان والنتاین نام گذاری کردند.در این روز یعنی 14 فوریه همه ساله

عشاق به یکدیگر هدیه می دهند و این روز را جشن می گیرند.والنتاین با قدمت چند دهه ای خود نمی تواند جایگزین مناسبی برای سپندارمذگان کهن ما،یادگار پداران و نیاکان نیکمان باشد.در نگاهی متفکرانه به روشنی می توان تفاوت فاحش فقر و ثروت فرهنگی این دو را دریافت.هر چند هر دو ائین معرف ارج نهادن به یک ارزش والای انسانی است.

زمانی که نیاکان(پدر والتنیزه)درحال دریدن یکدیگر،قتل،غارت وفحشا بودند،در ایران زمین همه ساله جشن عشق بر پا می شد.

سپندارمذ در تقویم ایران باستان مصادف است با پنجم اسفند ماه و در تقویم کنونی این روز مصادف است با بیست و نهم بهمن ماه29/11/".ما فرزندان ایران زمین وارث میراث این کهن دیار سپندارمذگان روز یک شنبه بیست و نهم بهمن سالروز عشق رادر ایران جشن می گیریم.

بدرود/